Petra de Nooy
Na 11 jaar deel te zijn geweest van SOFAK ben ik dit voorjaar gestopt met mijn rol in het bestuur. Het was een mooie tijd vol met ontmoetingen, vergaderingen en aanvragen. In 2010 begon het voor mij bij de “moeder van SOFAK”, mevrouw Spoor. Een lerares Frans die zich onvermoeibaar inzette voor Franstalige migrantenkerken en hiervoor een stichting was begonnen. Zij was inmiddels zelf zo zeer op leeftijd gekomen dat het niet meer door kon gaan en ze bereid was aan een nieuw bestuur alles over te dragen. Een bijna geheel papieren administratie die ze in haar huiskamer uiteen zette.
Met de jaren zijn de vergaderingen van SOFAK met mensen uit verschillende kerken en culturen voor mij een inspiratie geweest. Ik ging bijna altijd vrolijk van de vergaderingen weg, met tijd om samen af te wegen, samen te lachen en te bidden voor elkaar en voor de kerken en het plannen van ontmoetingsdagen. We zijn ook verschillende mensen kwijt geraakt in die 11 jaar zoals mevrouw Spoor die kort na de overdracht overleed, Hans Eschbach en ook heel recent Franklin Susana Gomez. Warme mensen met een hart voor de kerken in Nederland. Ik ben blij met deze ervaring en alles wat ik geleerd heb, de mooie mensen met wie ik heb mogen samen werken en bid SOFAK Gods Zegen toe naar de toekomst.
Sinds afgelopen winter ben ik naast mijn werk als stadsdominee voor het Missionair Platform Den Haag ook werkzaam als projectleider voor de HUB. Dit is een netwerk van internationale en migrantenkerken in Den Haag. Ik ben blij op deze wereld met hele diverse kerken, hechte gemeenschappen en allerlei talen betrokken te blijven. Zonder elkaar zijn we niet kerk.
